ใบไม้ที่หายไป ( 2532 )
ใบไม้ที่หายไป เป็นเรื่องราวเชิงบันทึกของชีวิตตอนหนึ่งของ ผู้ประพันธ์
ระหว่าง พ.ศ. 2513-2529 ตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาวัยรุ่นกลุ่มก้าวหน้า มีอุดมการณ์สูง
ส่งจวบจนกระทั่งได้ตระหนักความจริงของชีวิตที่ถูกธรรมชาติกำหนด
สาระของบันทึกนี้มีทั้งความใฝ่ฝัน ปรัชญาชีวิตและอุดมการณ์ ของคนหนุ่ม สาว และตัวผู้เขียนเองก็ได้ปฏิบัติตามอุดมการณ์นั้นอย่างถึงที่สุด จึงได้พบว่าทุกชีวิตต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ ดังเช่นชีวิตของผู้เป็นแม่นั้น ไม่เพียงแต่กำหนดอนาคตของลูกเท่านั้น หากรวมทั้งชาติตนเองและผู้ใกล้ชิด
นอกจากนั้นแล้ว บทกวีเหล่านี้ยังมีคุณค่าในด้านการปลุกสำนึกของสังคมเกี่ยวกับฐานะและบทบาทใหม่ของผู้หญิง
ผู้ประพันธ์มีความกล้าที่จะเปิดเผยและถ่ายทอดประสบการณ์จากความมุ่งมั่นในอุดมการณ์ตลอดจนความหวังของตนเองที่จะประสบความสำเร็จ
ในด้านวรรณศิลป์ ผู้ประพันธ์ใช้ภาษา ถ้อยคำ และกลวิธีการเขียนที่มีพลังถ่ายทอดอารมณ์และความคิดของตนเองสู่ผู้อ่าน อีกทั้งยังสามารถผสานจินตนาการให้กลมกลืนได้กับประสบการณ์ในชีวิต
ในการตัดสินนี้ คณะกรรมการได้คำนึงแล้วว่า ผู้อ่านที่รู้เรื่องราวในชีวิตของผู้ประพันธ์ย่อมมีความชื่นชมและซาบซึ้งในเนื้อหาและสาระ และศิลปะการพรรณนาและบรรยายได้ เพราะรู้ภูมิหลังของผู้เขียน และคณะกรรมก็มิได้ลืมถามตนเองว่าที่ชื่นชมงานนี้เพราะเหตุนั้นหรือเปล่า และผู้ที่ไม่มีโอกาสได้รู้ภูมิหลังนี้ อีก 50 ปีข้างหน้า จะ สามารถตระหนักคุณค่าของบทกวีเหล่านี้ได้หรือไม่ และ คำตอบที่คณะกรรมการเห็นพ้องต้องกันก็คือว่า คุณค่าของงานนี้อยู่ที่เนื้อหาสาระและศิลปะการประพันธ์ของงาน แต่ละงานแต่ละบท มิได้ผูกพันกับกาลเวลาหรือตัวบุคคลนั้นเลย บทประพันธ์เรื่องใบไม้ที่หายไป พิสูจน์ให้ประจักษ์ว่าผู้ประพันธ์เป็นกวีโดยแท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น