ตลิ่งสูง ซุงหนัก ( 2531 )
นวนิยายเรื่องตลิ่งสูง ซุงหนัก ของ นิคม รายนาวา เป็นเรื่องของคนผู้
แสวงหาความหมายและคุณค่าของชีวิต และพบว่าทุกคนมีการเกิดและความตายอย่าง
ละหนึ่ง แต่สิ่งที่อยู่ระหว่างกลางนั้นเป็นชีวิต เราต้องหาเอาเอง ในขบวนการแสวงหานั้น ตัวเอกคือคำงายก็ได้ตระหนักถึงคุณค่าที่แท้จริงของชีวิตโดยเห็นว่า “คนเรานั้นมัวแต่รักษาซากที่ไม่มีชีวิตไม่เคยรักษาชีวิตที่อยู่ในซากเลย ” เขาจึงเลือกรักษาชีวิต โดย เลี้ยงมัน รักมัน ถนอมมัน และเห็นความสัมพันธ์โยงใยระหว่างชีวิตทั้งหลาย
นิคม รายยวา นำเสนอแนวคิดนี้ผ่านชีวิตและความรู้สึกนึกคิดของคำงาย ควาญช้าง ลากซุง คนล่องแพ ช่างแกะสลักไม้ และช่างสตัฟฟ์ซากสัตว์
ผู้เขียนสามารถสานอาชีพสามัญธรรมดาของชาวบ้านริมน้ำยมได้อย่างแยบยลและลุ่มลึก ทำให้ผู้อ่านติดตามการแสวงหาความหมายของชีวิต และได้คำตอบในที่สุด
แนวการเขียนและกลวิธีที่ใช้ในนวนิยายเรื่องนี้มีลักษณะเด่น ได้แก่ การเล่าเรื่องผ่านกระแสสำนึกของตัวเอก การใช้สัญลักษณ์ การสรรใช้ถ้อยคำภาษาที่ สั้น ง่าย และ สมบูรณ์ ด้วยความหมาย
นอกจากนั้น นวนิยายเรื่องนี้ยังงามและชัดด้วยภาพและบรรยากาศไม่ว่าจะเป็นสายน้ำ สายหมอก ล่องแพ ลากซุง สลักช้าง สตัฟฟ์สัตว์ หรือเสียงกลองและสีสันของดอกไม้ ทุกประการนี้ประสานกลมกลืนกันอย่างมีเอกภาพทำให้ผู้อ่านตระหนักในที่สุดว่าการดำเนินชีวิตคือการลากซุงหนักขึ้นตลิ่งสูง เพื่อนำซุงขึ้นไปสร้างสิ่งที่เป็นเพียง
ซากชีวิตอันไร้คุณค่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น